Gitme diyemedim belki,deseydim bile kalırmıydın ki?
Severmiydin,durdururmuydun hırçın dalgalarımı?
Duyabilirmiydin çığlıklarımı?
Hissedebilirmisin bendeki sıcaklığını?

İnsanların beni dışlamaları,
Yetmezmi bana karşı onca artniyet.
Çektiğim acılar,yetmezmi mutlu olman için?
Söylesene,sevmekten başka ne yaptım sana?

Sen benim gönlümdeki baharların anlamıydın,
Gözlerimin güneşe yükselmesinin,
Sözlerimin esen rüzgarlara eşlik etmesinin,
Sen benim yatağımdan kalkma sebebimdin..

Sen ki güneşin doğuşu,yağmurun sesi,
Alsam seni içime,vermem o nefesi.

Bir vurgundur bendeki,sen ruhun neşesi,
İsmini sayıklar şiirlerim,dudaklarımın her hecesi.

Sabahlara senle uyandım,gözlerim dolu,
Karanfillerle süsledim yürüyeceğimiz yolu.

Geceler bağlanır,kaderimde bir kadın,
Gözyaşlarıma sorsan,kederimdir adın..

İçimdeki hayalleri oluşturan yüzün,
Kalbinde bir adam,varmı daha büyük hüzün,
Acımasızca eser durur,döndürür başımı güzün,
Kalbimde hep yerin var 'Mutlu ol'dur,son sözüm.

Zaman dediğin safsata,yalnızların dünyası,
Ne benlikler tadsada,durmaz denizimin deryası,
Hayallerimi katletsem,anlamaz,gülüşündür edası
Kalbim olmuş bin parça,elbet eksik vefası.

Yalnızlık 9 harften oluşan bir kelimedir. Ama taşıdığı anlam çok daha karmaşık çok daha yakıcıdır. Yalnızlığı 2 farklı kelime temsil edebilir. Bu kelimeler çoğu zamanda değişebilir. Bazen hayatın bizlere veremeyeceği bir mutluluk bazen ise hayatın bile veremeyeceği bir acıya dönüşebilir.Yani göreceli bir kavramdır,yalnızlık.Yalnızlığın görecesi bile görecelidir aslında.Yaşadığın kötü şeyler, hayatının en zor zamanları belkide başka birisinin cennetidir. O yüzden yalnızlık duyguların en saf halidir. En dokunulmamış,en yüce ruhtur yalnızlık.Yalnızlık her insanın kendi benliğindeki duyguların kelimelere dökülmüş halidir. Kelime hep aynı 9 harf,yalnızlık. Ancak taşıdığı anlam her kalpte farklıdır..